30 آپریل 2024
سه شنبه, ۱۱ ارديبهشت ۱۴۰۳، ۰۱:۰۳ ب.ظ |
هیچه |
۲ نظر
مدام فراموشم می شود که برای زندگی دیگران کاسه داغتر از آش نشوم. نه آش را دوست دارم و نه تا به امروز کاسه ای خورده ام. اما برای دیگران همیشه گرمای مزه اش را تحمل می کنم. که چه؟
همیشه من باید دیگران را در ناخوشی درک کنم. فکر کنم به کهولتی رسیده ام که دیگر به زندگی خودم بچسپم. بس است همذات پنداری و همدلی.
راه حلش ساده است. اراده کن و تصمیم بگیر و انجام بده و پاش وایستا. همین :)